Կարևոր է գաղափարներ, թեմաներ դիպուկ փոխանցելու համար. Նադիմ Խանը մարաթիից անգլերեն թարգմանելու մասին
Խանը, ում վերջին աշխատանքն է կատարել Փաթիլի «Պանիպատը»՝ 1988-ին հրատարակված մարաթի լեզվի ծավալուն դասականի թարգմանության վրա, ասում է, որ հնդկական որևէ լեզվից անգլերեն թարգմանելը նման է այլ մշակույթ տեղափոխվելուն, քանի որ բառակապակցությունները, զգացմունքային շրջանակը և մշակութային ռեզոնանսները փոխվում են լեզվի հետ:
2018-ին Խանը թարգմանել էր Դոնգարեի երկու վեպը՝ Sahitya Akademi Yuva Puruskar-ի հաղթող, ով համարվում է տարածաշրջանային գրականության ավանգարդ գրող: (Աղբյուրը՝ Amazon.in | Ձևավորումը՝ Գարգի Սինգհը) Բնօրինակ ստեղծագործության խոսքին և ոգուն հավատարիմ լինելը, մինչդեռ այն ռեզոնանսավորել անգլիացի ընթերցողի հետ, միշտ էլ մարտահրավեր է, ասում է գրող Նադիմ Խանը, ով թարգմանում է մարաթի հայտնի հեղինակների գործերը, ինչպիսիք են Պրաբհաքար Նարայանը և Վիշվաս Փաթիլը:
Խանը, որի վերջին աշխատանքն է Փաթիլի թարգմանության վրա Պանիպատ 1988-ին հրատարակված մարաթի լեզվի ծավալուն դասականը ասում է, որ հնդկական որևէ լեզվից անգլերեն թարգմանելը նման է այլ մշակույթ տեղափոխվելուն, քանի որ բառակապակցությունները, զգացմունքային շրջանակը և մշակութային ռեզոնանսները փոխվում են լեզվի հետ:
«Իմ աշխատանքն է միայն այդ գաղափարներն ու թեմաները փոխանցել այլ լեզվով, առավելագույն դիպուկ և հնարավորինս գրավիչ», - ասել է Խանը PTI-ին էլեկտրոնային փոստով տված հարցազրույցում: Ըստ Խանի, հեղինակներն օգտագործում են լեզվի տարբեր բարբառներ իրենց կերպարները նկարագրելու համար, բայց դժվար է փոխակերպել մի բան, որը ներառում է բառախաղ, ինչպես օրինակ մեկ այլ հայտնի մարաթի գրող Ավադհութ Դոնգարեի դեպքում:
Հետևաբար, բնօրինակ ստեղծագործության խոսքին և ոգուն հավատարիմ լինելը և, այնուամենայնիվ, այն ռեզոնանսավորելը անգլիացի ընթերցողի հետ միշտ մարտահրավեր է: Բայց իմ բարի բախտն այն է, որ ես մեծացել եմ Թագորի, Իսմաթ Չուղթայի, Մանտոյի, Ռաջինդեր Սինգ Բեդիի, Վիջայ Թենդուլկարի թարգմանչական հիանալի գործեր կարդալով, և դա օգնեց ինձ գտնել իմ աշխատանքի ճիշտ ռազմավարությունը, ասաց Խանը:
2018-ին Խանը թարգմանել էր Դոնգարեի երկու վեպը՝ Սահիտյա Ակադեմի Յուվա Պուրուսկարի հաղթող, ով համարվում է տարածաշրջանային գրականության ավանգարդ գրող: Դրանք հրատարակվել են մեկ գրքով՝ վերնագրով. Անպետք լինելու պատմությունը + Գրողի երեք համատեքստը. Փաթիլը թարգմանելիս Պանիպատ 69-ամյա անգլիացի թոշակի անցած պրոֆեսորը կարծիքների լուրջ տարաձայնություններ ուներ հեղինակի հետ, ով նաև նրա ընկերն է։
Ես այնքան պարզ տեսնում էի, թե ինչու էր այն այդքան մեծ հիթում մարաթի ընթերցողների մոտ, բայց ես նաև գիտեի, որ բառացի թարգմանությամբ այն ոչ մի տեղ չի տանի անգլերեն ընթերցողների շրջանում: Վեպը հուզիչ պատմական պատմություն էր, լավ ուսումնասիրված, բայց այն գրավեց մարաթի ընթերցողների ինքնագնահատականը: Այսպիսով, իմ մարտահրավերն էր պահպանել նրա բոլոր էպիկական հատկությունները, նրա հուզմունքը և, այնուամենայնիվ, ապահովել, որ այն ուղղված լինի ամբողջականության և քաջության համընդհանուր հիացմունքին, ասաց Խանը:
Խանն ասաց, որ ցանկանում էր, որ գիրքը առանձնանա որպես անգլերենով օրիգինալ պատմական-թրիլլեր՝ միաժամանակ կրելով այն հողի բույրը, որտեղ այն գտնվում էր: Համեմատելով մարաթի գրողների ոճերը, ինչպիսիք են հանգուցյալ Պրաբհաքար Նարայանը, Բհաու Պադհյեն, Փաթիլը և Դոնգարեն, Խանը, ով ապրում է Ամրավաթիում, Մահարաշտրա, ասաց, որ յուրաքանչյուր թարգմանություն ունի եզակի մարտահրավերներ:
Նրանց լեզվի հյուսվածքը շատ տարբեր է, նրանց ընթերցողն այլ է, նրանց լավ աղբյուրներն ու շարժառիթները՝ տարբեր։ Պադհեի հետ, ակնհայտորեն, ես նրա հետ խորհրդակցելու հնարավորություն չունեի, բայց ինձ շատ հարմար գտա նրա փիլիսոփայական և գրական կողմնորոշումը և մի ուրիշ հաճույք ստացա նրան առաջարկելով անգլիացի ընթերցողներին: Դոնգարեն, նրա խոսքով, արդեն իսկ հայտնի է դարձել տարածաշրջանային գրականության աշխարհում:
Երբ ես կարդացի նրա վեպերը, ես լիովին վստահ էի, որ նա պետք է հասանելի դառնա ավելի խորաթափանց ընթերցողների համար: Նա փորձեր էր անում լեզվի և պատմողական ոճի հետ։ Նրան թարգմանելու համար ինձանից պահանջվեց որսալ և նախագծել մշակույթը, որում գործում էին նրա հերոսները, շատ հաճախ Պունեի փողոցների մշակույթը, և գտնել համապատասխան գրանցամատյան անգլերենով: Դա բավականին դժվար էր, և, հետևաբար, նաև շատ հատուցող:
Խանն ասաց, որ ուղղում է բնօրինակ գրությունը, որպեսզի այն ավելի հարմար լինի անգլերենի ընթերցողին, բայց միայն սկզբնական հեղինակի հետ խորհրդակցելուց հետո, քանի որ վերջին խոսքն իրենք են ասում: Ես երբեք ինձ թույլ չեմ տալիս մոռանալ, որ ստեղծագործության բնօրինակն իրենցն է, գաղափարներն իրենցն են, թեմաներն իրենցն են, ուղերձներն իրենցն են, իրականում վտանգված համբավը իրենցն է, դա նրանց վիզն է… Նրանց ամբողջական համաձայնությունն իմ հետ: ջանքերն առաջնային նշանակություն ունեն:
Կիսվեք Ձեր Ընկերների Հետ:
